Here's to Friday!

HEHE :) No dla nas w tym tygodniu akurat piątek oznacza wyjazd dziecka na weekend do dziadków. Gorzej, że babcia zagnała nas do sprzątania starego mieszkania, bu.

dziś, 7:15

Nigdy nie jest za wcześnie na pytanie: czy mogę to japko, co mi psywiozła babcia Dzisia z Glodziska od wujka Janka cholego? :)

Wyprawa na Stary Rynek

Matka to takie stworzenie dziwne, które dla uśmiechu dziecka zrobi wszystko. Potwierdzają to zdjęcia mojej Mamy, która z brzuchem w ósmym miesiącu i ze mną mną na rękach pozuje na tle słonia w poznańskim starym zoo. A przecież musiałysmy do tego zoo dojechać pociągiem.

Dla naszych dzieci tramwaj jest jak karuzela - cudowny, tajemniczy, słowem: przygoda. No to się z ciężarnym Justysikiem zaopatrzyłyśmy w wózki, przekąski, wodę i ruszyłyśmy do miasta. Na szczęście brzuchów nie musimy pakować, tego się nie da zostawić w domu niestety ;)

Życie z trzylatkiem to jedna wielka przygoda, jeżeli tylko spojrzy się na świat jego oczami. Boże ile my się teraz śmiejemy :)

Przez trzy lata nikt nie mówił do mojego dziecka robiąc zdjęcie "Uśmiech proszę". No i mam rezultat :D  Dziecko nie wie, co to uśmiech filmowy do obiektywu!  Zdjęcia są z telefonu, a relacja w obiektywie cioci Justyny na pewno również się pojawi :) W końcu miałyśmy pretekst, żeby zrobić zdjęcie brzuchom.

 

I nagle nastała w kawiarni... ciiisza...

A na koniec powiastka z serii "Jak to o mnie świadczy?!".
Sytuacja: mycie rąk w łazience. Kajetan umywszy ręce i zęby rzuca ręcznik na podłogę. Zaczynamy pertraktacje.
- Kajetan, podnieś proszę ręcznik.
- Nie.
- Proszę podnieś ręcznik.
- Później mamusio.
- Dlaczego później?
- Bo ja teraz nie mogę, wies?
- A to ciekawe, dlaczego nie możesz podnieść ręcznika?
- Bo ja, eee, mam w bzuchu dzidziusia!

UPS!

Warsztat Papy Smerfa

Smerfy przeżyły u nas ostatnio niezwykły renesans. Na wakacjach u babci były jedynymi oglądanymi po kąpieli bajkami. Do tego znamienitego come backu przyczyniły się prezenty urodzinowe od cioć: książki, karty, chatka Papy Smerfa oraz nowa seria odcinków Lato Smerfów, którą kupiłam miesiąc temu. Okazało się jednak, że u nas Papa nie zajmuje się tradycyjnym doglądaniem niebieskiego stadka (może dlatego, że brakuje nam stadka?!). W naszym domu się przebranżowił. Uznał, że poprzednia działalność bytu nie zapewnia i postanowił zdobyć porządny fach. Uległ kazaniom Skoczka o tym, że nie ma to jak uczciwy mechanik. Teraz Papa naprawia Kajetanowe resoraki i rakiety (rakietą przemieszcza się według Kaja Gargamel, więc jej cykliczne naprawy są wprost konieczne). Wyobraźnia taty Skoczka i jego pomysły na zabawy nigdy się nie kończą :)

Doszłam ostatnio do wniosku, że dziecko nasze ma bardzo praktyczny kolor włosów. Łatwo go wypatrzeć na placu zabaw w tłumie innych dzieciaków :]

- Dzień dobry, ile kosztuje wymiana silnika w rakiecie?
- Eee, 4,11 poplosę.
- Proszę.

Takie ma ceny Papa Smerf, a warsztat na pełnym wypasie! Przyjmuję zapisy na roczny przegląd!

Na śliwki (czyli o jedzeniu i powrocie z wakacji)

Już koniec naszej wiejskiej sielanki u babci i wujostwa. Wróciliśmy do naszego życia. Praca, żłobek, od 1 września przedszkole, jesień w powietrzu. Jak powiedział wczoraj w radiu Tymański (mówiąc o lecie): Przychodzi taki dzień, że uświadamiamy sobie, że wszystko co miało się zdarzyć, już się zdarzyło.
Przy okazji tego postu muszę jeszcze napisać coś o jedzeniu. To że babcia karmiła nas jakbyśmy mieli startować w konkursie piękności matki i syna, to oczywiste. Ale to ile owoców zjadł przez 5 dni Kajetan - to niepojęte. Eko-żywność nabiera u babci innego sensu, bo wszystko pochodzi z babcinego ogródka i wujkowych drzewek owocowych. I po raz kolejny sprawdza się stara prawda, że można przeczytać każdą mądrą książkę o żywieniu dzieci, 50 blogów, 100 poradników, zasięgnąć rady każdej przyjaciółki, wyposażyć się w najładniejszą zastawę, najpiękniejsze śliniaki, wydać majątek na jedzenie, a i tak to co liczy się najbardziej to... dawać dobry przykład swoją postawą wobec dobrego jedzenia i naprawdę je kochać :)

W roli nauczyciela tym razem wujek "Gelad", czyli dziadek na zastępstwo :)

 Prawica.

Lewica.

Nawet ja miałam chwilę wątpliwości, czy 3 ogórki kiszone i kilka śliwek skończy się dobrze. Obawy nieuzasadnione :)

Na ogórki

- Ojojoj, już mam tak niewiele siły - powiedziała moja 80-letnia babcia Stasia i zaprowadziła prawnuka do swojego ogródka, który uprawia samodzielnie, aby poszukać ostatnich ogórków (że zaprawiła je tego samego dnia chyba nie muszę pisać). Wprawne oko kogokolwiek,  kto miał cokolwiek do czynienia z ogrodnictwem oceni ile trzeba mieć siły, żeby coś takiego stworzyć. Każdy dzień zaczynamy więc od krótkiej modlitwy: Panie Boże, spraw, aby znaki na niebie i w lustrze nie kłamały... Spraw, abyśmy mieli te geny. I jak to ktoś powiedział na cudownym weselu,  w którym udział braliśmy zaledwie przedwczoraj: Babcia Stasia podepcze nam setkę, jak nic. Będą to kroki postawione w kierunku ogórków :)

 - O zobac mamusio, jaki smieszny ogólek! Wygląda jak delfin.

Dzieciaczki pozują :)

I moje absolutnie ulubione zdjęcie. - Kajuś, uśmiechnij się dla mamusi.
No i mam :D

Na jagody

Nie ma nas, bo jesteśmy u babci na wsi. Integrujemy się z synusiem przy krzakach owocowych wszelkiej maści. Po opróżnieniu babcinego krzaka z malinami, zjedzeniu resztki porzeczek oraz zidentyfikowaniu jeżyn, odnaleźliśmy taką oto niespodziankę... Ależ była radość, do tej pory Pączek nie wiedział skąd biorą się jego ulubione owoce :)

 Tak się przedzieraliśmy w poszukiwaniu skarbów. Dobrze, że samochód nazywa się "leśnik" :)

Rewolucja

Przeprowadziliśmy się. Jak widać, król życia czuje się równie dobrze w naszej nowej sypialni. Materac ten sam, więc szoku nie było. Skutkiem ubocznym przeprowadzki jest niemożność skompletowania jednego sensownego zestawu pościeli. Ale cóż to, i tak jest genialnie :)

Telewizji nie mamy, oglądamy bajki na DVD. Kaju widząc wstęp do Toy Story 3 i widząc ufoludki prowadzące samochód Barbie zawołał:

- Mamusio! Zobac! Dlacego ten samochód prowadzą kosmosy???

:)
#zostantrzylatkiemnazawsze